آیا کمبود شارژر می تواند انقلاب خودرو های الکتریکی را متوقف کند؟
به گزارش حیوان خانگی خراسان رضوی قیمت خودرو های برقی با کم شدن هزینه باتری درحال کاهش است و تغییر حمل و نقل با استفاده از خودرو های برقی بسیار مهم و لذت بخش تر است چونکه حمل و نقل مسئول حدود یک چهارم انتشار کربن در جهان است و وسایل نقلیه جاده ای حدود سه چهارم از این سهم را می سازند.
به نقل از بوجووری، اگر قرار باشد تا سال ۲۰۵۰ شانسی برای رسیدن به صفر خالص وجود داشته باشد، خودرو های الکتریکی باید بزودی این قدرت را در دست گیرند اما سخت ترین بخش در استفاده از خودرو های برقی روشن کردن آنهاست.
هر روز خریداران بیشتری راغب خرید وسیله نقلیه الکتریکی (EV) می شوند چونکه نسبت به وسایل نقلیه با موتورهای احتراق داخلی (ICE) هیجان انگیزتر هستند و البته رانندگی آسان تری دارند. امسال ۶ میلیون خودرو برقی خریداری شد که تنها ۸ درصد از کل خریداران خودروست و این رقم باید تا سال ۲۰۳۰ به حدود دوسوم و تا سال ۲۰۵۰ به ۱۰۰ درصد افزایش یابد تا به اهداف صفر خالص برسد.
بسیاری از سرمایه گذاران با این فرض کار می کنند که همه این موارد به آرامی اتفاق خواهد افتاد اما سازندگان باتری های الکتریکی هم درحال رونق هستند و هر روز خوردوهای بیشتری تولید و این سوال مطرح می شود که چگونه این همه خودرو برقی شارژ خواهد شد؟
انواع فعلی شارژرهای عمومی (۱.۳ متر) نمی توانند خواسته های ناوگان الکتریکی درحال افزایش جهان را برآورده کنند. آژانس بین المللی انرژی (IEA) برآورد کرده است که احیانا تا آخر این دهه، ۴۰ میلیون عامل شارژ مورد نیاز است که با نزدیک شدن به سال ۲۰۳۰ در هر ۱۲ ماه به بودجه سالانه ۹۰ میلیارد دلار نیاز دارد و اگر قرار باشد تا سال ۲۰۵۰ به اهداف صفر خالص برسد جهان به کمتر از ۲۰۰ میلیون عامل شارژ عمومی نیاز خواهد داشت.
این در واقع درست است که تعهدات کنونی دولت ها در مورد حذف تدریجی خودرو های معمولی و استفاده از خودرو های الکتریکی نشان داده است که فروش ناخالص مطابق با صفر خالص بعید به نظر می آید. با این وجود، مبالغی که جهان باید برای زیرساخت شارژ هزینه کند، خیره کننده است.
در یک بررسی دیگر نشان داده شده است که با کاهش هزینه های باتری، نفوذ خودرو های برقی همچنان درحال بالا رفتن است، با این وجود، فروش ناخالص تنها به کمتر از یک سوم کل فروش ناخالص خودرو تا سال ۲۰۳۰ می رسد. با این حال، تا سال ۲۰۴۰ حدودا ۶۰۰ میلیارد دلار بودجه نیاز است و اگر قرار باشد تا سال ۲۰۵۰ به صفر خالص برسد، بودجه مورد نیاز می تواند ۱.۶ تریلیون دلار شود.
یکی از مزایای بزرگ خودرو های الکتریکی این است که امکان دارد وسایل نقلیه در محل سکونت یا در محل کار شارژ شوند. مدلهای فعلی وسایل نقلیه الکتریکی معمولاً باتری هایی با برد ۲۵۰ مایل (۴۰۰ کیلومتر) هستند و برخی بیشتر از ۴۰۰ مایل را طی می کنند.
از آنجاییکه مالکیت وسایل نقلیه الکتریکی از خانواده های ثروتمندتر به افراد دیگر هم انتقال می یابد، تعداد وسایل نقلیه برقی درجامعه عمومی افزایش خواهد یافت. در آمریکا، اروپا و چین پیشبینی می شود که تقاضا برای شارژ عمومی در مقابل شخصی افزایش یابد. شارژرهای عمومی در انواع مختلف موجود هستند؛ یک نوع شارژ معمولی، شارژ کنار حاشیه جاده امکان دارد از راه تیرهای چراغ یا عامل های شارژ اختصاصی متفاوت فراهم گردد و مکانی باشد که وسایل نقلیه احیانا در یک روز در این قسمت پارک می شوند سپس امکان دارد شارژ محل تعطیلات در مراکز خرید، مکان های غذاخوری، سینماها و مناظر عمومی ایجاد شود و هزینه آن بین ۲۰۰۰ تا ۱۰ هزار دلار متفاوت خواهد بود.
شارژ سریع که معمولاً هر ۲۰ دقیقه ۶۰ تا ۸۰ مایل ارسال می شود، برای رانندگانی که سفرهای طولانی بین شهری را پشت سر می گذارند و در شهرها برای موارد اضطراری سریع مهم می باشد. اتومبیل هایی مشابه تاکسی ها برای رانندگی در مسافت های طولانی تر هم به شارژ سریع نیاز دارند.
شرکت های تخصصی شارژ بزودی درحال افزایش هستند و برخی از آنها در ۱۲ ماه گذشته به بازارهای عمومی آمده اند. با این حال، تردیدهای جدی در اینباره وجود دارد و آژانس بین المللی انرژی بعنوان جایگزینی برای ۴۰ میلیون شارژر عمومی تخمین می زند که جهان تا سال ۲۰۳۰ می خواهد در راه درست قرار گیرد و پول اضافی برای جایگزینی شبکه های انرژی الکتریکی برای توزیع انرژی در عرضه جدید تقاضا مورد نیاز است.
همچنین پیشرفت در باتری ها باید برای تأمین بردهای طولانی تر ادامه داشته باشد و این به معنای نیاز کمتر برای شارژ مکرر است. باتری های جدیدتر احیانا می توانند در مدت کوتاهی شارژ شوند و شارژرها در آینده با سرعت بیشتری عرضه خواهند شد و رانندگان باید منتظر باشند.
منبع: petiab.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب