محیط زیست ایران در دام مدیریت اینستاگرام محور
به گزارش حیوان خانگی، بنظر می رسد در جامعه محیط زیست ایران با پدیده ای تازه روبه رو هستیم؛ چیزی که میتوان آنرا مدیریت اینستاگرام محور نامید.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها- ایمان ابراهیمی*: رسانه های اجتماعی، در عین آن که ابزاری برای شفافیت، پاسخ گویی و مشارکت در عرصه محیط زیست هستند، کم کم از نقش نظارت به نقش « تعیین کننده» تغییر جایگاه داده اند. امروز دیگر مشخص نیست سیاست گذار به داده ها گوش می دهد یا به ترندها.
در چنین مدلی از مدیریت، تأکید بر تصمیم درست مبتنی بر دانش جای خویش را به واکنش های لحظه ای می دهد و تصمیم ها نه برمبنای حقیقت علمی و میدانی، بلکه بر پایه فضای مجازی گرفته می شوند. اینستاگرام تعیین می کند چه موضوعی در اولویت است، چه زمانی باید عقب نشست و تا کجا باید انعطاف نشان داد؛ در حالیکه رفتار کاربران نه قابل پیش بینی است و نه الزاماً درست. نتیجه آن است که تصمیم ها بیشتر رنگ موج سواری دارند تا سیاستگذاری.
گاهی نجات جان یک فرد از یک گونه که تصویرش در فضای مجازی انتشار یافته، از حفظ زیستگاه همان گونه که میزبان ده ها یا صدها فرد دیگر است مهم تر تلقی می شود. یا پروژه هایی که در خیلی از کشورها با حمایت مردمی و سرمایه بخش خصوصی پیش می روند، اینجا با بودجه عمومی اجرا می شوند، صرفا برای حفظ رضایت مجازی مجریان یا پیشگیری از واکنش منفی در رسانه های اجتماعی.
در یک ماه ممکنست ده ها محتوا در رابطه با یک مبحث منتشر شود، اما از مهم ترین زیستگاه های دور از دسترسی که فعالی در فضای مجازی ندارند هیچ خبری بیرون نیاید.
در این روند که صیانت از طبیعت کم کم از میدان عمل به صفحه های مجازی منتقل می شود، حفاظت گر، به جای مطالعه تحقیقات و داده های میدانی، زمانش را صرف جذب مخاطب و تولید محتوا می کند.
وقتی زمین فعالیت به جای حقیقت ها، «اینستاگرام» باشد، قبیله گرایی تشدید می شود؛ گروه هایی که به جای همکاری برای حفاظت، در رقابت برای دیده شدنِ بیشترند. این پدیده محدود به سازمان نیست. جامعه محیط زیست هم از فعالین میدانی تا کارشناسان دانشگاهی، روزبه روز بیش تر تحت تاثیر منطق رسانه های اجتماعی قرار گرفته است. در خیلی از موارد، تحلیل های کارشناسی به حاشیه می رود و وزن «واکنش» جایگزین وزن «دانش» می شود.
در نتیجه، خوشی های زودگذر جای پایداری را می گیرند و سازمانی که باید نقش ناظر، سیاست گذار و مرجع علمی را ایفا کند، به والدی بدل می شود که همه فقط به دنبال جلب رضایت و توجه اویند.
سوال اما همچنان پابرجاست: ما دراین میان چه نقشی داریم؟ تقویت این بازی در یک نظام معیوب یا سعی برای تغییر قواعد آن؟
*بنیان گذار انجمن حفاظت پرندگان آوای بوم ایران و کنشگر محیط زیست
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۷ بعلاوه ۲