دو هفته بعد از حریق در مناطق كوهستانی چالوس
شبی میان برف و آتش آن چه در آتش الیت به امید بامداد می گذرد
حیوان خانگی: در ارتفاعات الیت، جنگل می سوزد و افرادی برای نجاتش می جنگند. آتش آدم ها را دور می زند، سنگ ها از حرارت می ترکند، درختانِ شعله ور از ریشه کنده می شوند و پایین می غلتند. آنان ساعت ها در نقطه کور آنتن دهی در سرمای شب تلاش می کنند تا آتشی را خاموش کنند که مشخص نیست چه طور به پا شده است؟
به گزارش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، به گزارش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، ارتفاعات چالوس در محدوده روستای اِلیِت از مناطق صعب العبور و جنگلی ناحیه شمالی است و یکی از عرصه های حساس جنگل های هیرکانی به شمار می آید؛ قسمتی از میراث جهانی یونسکو که به عنوان قدیمی ترین جنگل های جهان شناخته می شود.
این منطقه از ۱۱ آبان تا حالا درگیر حریق گسترده شده است؛ حریقی که با همکاری محیط بانان، جنگل بانان، نیروهای مردمی و گروههای کوه نوردی طی روزهای گذشته چندین بار مهار یا تا حدی فروکش کرده اما با وزش بادهای شدید باردیگر اوج گرفته و گسترش یافته است. با ادامه آتش سوزی، ۲۷ آبان، حیدریان ـ مدیرکل حوزه ریاست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور ـ طی حکمی از طرف رضا افلاطونی - رئیس سازمان منابع طبیعی- به عنوان فرمانده عملیات اطفای آتش سوزی در این منطقه انتخاب شد.
در دو روز گذشته بعد از پیگیری های مکرر، درخواست اعزام بالگرد برای اطفای هوایی سر انجام با موافقت سازمان های مسئول رو به رو شد و بالگردها به منطقه اعزام شدند اما به سبب شرایط جوی نامساعد و باد شدید، امکان اجرای مؤثر عملیات هوایی فراهم نشد و شعله ها بازهم فعال ماندند.
بااینکه بارندگی های شب گذشته سبب فروکش کردن قسمتی از آتش شد اما اطفای کامل محقق نشد. در عین حال، امروز با مساعد شدن شرایط آب وهوایی، دو فروند بالگرد چندین نوبت عملیات برداشت آب از دریاچه «وَلَشت» و اطفای هوایی آتش سوزی را انجام دادند. عملیاتی سخت و طاقت فرسا برای خاموش کردن آتش ادامه داشت؛ عملیاتی که از زمان همکاری برای اطفای آتش سوزی آبا پیشرفت قابل توجهی روبرو شد.
لاشه برگ و سرشاخه های خشک؛ گسترش آتش در شیب 80 درصدی میان دره و صخره ها
در دل این عملیات دشوار، روایت محیط بانان، تصویری دیگر از آن چه در کوهستان می گذرد، ارایه می کند. حسن شمس یکی از محیط بانانی است که در ایام گذشته بی وقفه در منطقه حضور داشته است.
وی در گفتگو با ایسنا درباره حریق منطقه جنگلی الیت می گوید: حریق در منطقه حفاظت شده چهارباغ، محدوده روستای الیت اتفاق افتاده است. اینجا جنگل بلوط است. عدم بهره برداری سبب شده پای درخت ها ۲۰ تا ۳۰ سانت لاشه برگ خشک جمع شود. وجود سرشاخه های خشک هم مزید بر علت شد.
وی ادامه می دهد: حریق در ایام اول حدود یک هکتار بود که با بوجودآوردن آتش بر و کانال کشی مهار گشت اما روزهای گذشته با وزش باد، لاشه برگ های خشک با باد جابه جا شدند و آتش را به مسیرهای دیگری انداختند. حالا آتش از ناحیه جنگلی به مراتع هم سرایت کرده است.
این محیط بان ادامه می دهد: پایین دست ناحیه ای که گرفتار حریق شده زیستگاه فصلی شوکا و مرال و بالا دست زیستگاه کل و بز است.
شمس به مشکل دیگری اشاره می کند و می گوید: ضلع شرقی این جنگل منطقه ای به نام حسن سراست. درختان این محدوده انبوه است و اگر آتش به این ناحیه سرایت کند، شرایط خیلی مشکل می شود. به بالادست این منطقه داوه گردن گفته می شود. داوه به مدلول دره است. ضلع جنوبی آن چند روستا وجود دارد که همه آنها مشجر است. اگر حریق از گردنه عبور کند، به این محدوده می رسد. در این شرایط امید ما به باران است.
این محیط بان از سختی مسیر هم می گوید: برای خاموش کردن آتش ساعت پنج بامداد راه می افتادیم و ساعت ۱۱ به محل آتش می رسیدیم؛ پنج تا شش ساعت پیاده روی در ناحیه که شیب آن به ۸۰ درصد می رسد. بعد مسافت نیرو را تحلیل می برد بدین سبب مجبور بودیم شب بمانیم. برای همین علاوه بر ادوات، آذوقه هم با خودمان می بردیم.
آنتن نبود. فقط داد می زدیم شاید یکی صدای ما را بشنود. منطقه نقطه کور است. آب هم نبود. باید یک ساعت ونیم می رفتیم پایین، آب برمی داشتیم و برمی گشتیم بالا تا آتش را خاموش نماییم. حالا امیدمان به کمک هایی است که در ایام اخیر اضافه شده است و امیدواریم باران ببارد.
او درباره ی کمک های اخیر می گوید: بالگردها که آمدند، هم لوله آب بردند، هم نیرو جابه جا کردند. هلال احمر هم سه روزه چادر و امکانات آورده است. استقرار نیرو بهتر شده است و مسؤلان هم در محل حاضر شدند. امروز با عنایت به وجود بالگردها قوی تر عمل شد. همه آمده بودند و فعالیت خیلی خوب بود. دست مسئولانی که هماهنگ کردند درد نکند اما ای کاش زودتر این طور می شد.
وقتی آتش می دوید و سنگ ها از گرما می ترکیدند
شمس با توصیفی از لحظات دهشتناک می گوید: شیب این محدوده ۸۰ درصد است و فقط از جبهه بالادست، سمت جنوب، می شد برای خاموش کردن آتش سوزی رفت. گرمای آتش به حدی بود که سنگ ها از شدت حرارت می ترکیدند و پرتاب می شدند، درختان می سوختند، از ریشه می افتادند و به پایین می غلتیدند. اگر کسی سقوط می کرد، مستقیم به ته دره می رفت؛ تمام این ناحیه صخره ایست. صحنه فجیعی بود. ما فقط آتش را می دیدیم که می دوید سمت بالا و باد هم کمکش می کرد.
شمس از لحظه ای می گوید که نزدیک بود یکی از همکارانش جانش را از دست بدهد: صحنه های دردناکی دیدیم. جدا از خستگی جسمی، روحمان خسته شد. یکی از بچه ها روی برگ خشک پا گذاشت، زیر برگ سنگ بود و سر خورد. فکر کردیم رفت ته دره…. خدا رحم کرد که یک درخت سر راهش بود و آنرا گرفت. خدا کمک کرد که تلفاتی نداشتیم اما مشکلات بسیاری را لمس کردیم.
شب برفی در دراکین
او یکی از سخت ترین شب ها را چنین روایت می کند: دو شب قبل به محلی به اسم دراکین رفتیم؛ دراکین یعنی پای دره. شب را در چادر هلال احمر ماندیم و در بالادست برف می بارید. داخل چادر زانو بغل کرده نشسته بودیم، فقط منتظر بامداد بودیم تا بتوانیم جایی رو ببینیم و کاری انجام بدیم. برف بالا، در ارتفاع ۴۰۰۰ متر می نشست ولی آتش تقریباً در کمرکش، حدود ۳۵۰۰ متر بود. برف آن بالا می نشست اما آتش پایین تر بازهم فعال بود.
او به مشکلات ارتباطی و کمبود آب اشاره می کند و می گوید: آنتن نبود. فقط داد می زدیم شاید یکی صدای ما را بشنود. منطقه نقطه کور است. آب هم نبود. باید یک ساعت ونیم می رفتیم پایین، آب برمی داشتیم و برمی گشتیم بالا تا آتش را خاموش نماییم. حالا امیدمان به کمک هایی است که در ایام اخیر اضافه شده است و امیدواریم باران ببارد.
ارتفاعات الیت قسمتی از جنگل های کهن هیرکانی اینروزها با آتشی می سوزد که هر وزش باد می تواند آنرا به اطراف برساند. در دل این شعله ها اما روایت محیط بانانی مانند حسن شمس، از شب های برفی، مسیرهای صعب العبور، سقوط ها، بی خوابی ها و فریادهایی که در نقطه کور آنتن گم می شود، نشان داده است که مهار این آتش تنها کار «نیروی انسانی» نیست و کاش از روزهای اول همه پای کار بودند و بالگردها کمی زودتر به منطقه ای این چنین صعب العبور فرستاده می شد.
خلاصه اینکه به گزارش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، به گزارش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، ارتفاعات چالوس در محدوده روستای اِلیِت از مناطق صعب العبور و جنگلی ناحیه شمالی است و یکی از عرصه های حساس جنگل های هیرکانی به شمار می آید؛ قسمتی از میراث جهانی یونسکو که به عنوان قدیمی ترین جنگل های جهان شناخته می شود. این محیط بان ادامه می دهد: پایین دست ناحیه ای که گرفتار آتش سوزی شده زیستگاه فصلی شوکا و مرال و بالا دست زیستگاه کل و بز است. شب برفی در دراکین او یکی از سخت ترین شب ها را چنین روایت می کند: دو شب قبل به محلی به اسم دراکین رفتیم؛ دراکین یعنی پای دره.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۷ بعلاوه ۳