حال دماوند خوب نیست
حال دماوند قبل از این و حتی پیش از انتشار خبر درست یا غلط وقف شدن هم چندان مساعد نبود. دست درازی ها و بی مهری هایی كه به این قله در این سال ها شده باعث شده تا خیلی از دوستداران طبیعت نگرانی دائمی درباره این قله داشته باشند.
به گزارش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، در یادداشتی در روزنامه شرق به قلم اسماعیل کهرم آمده است: «در خبرها آمده بود که قسمتی از کوه دماوند وقف شده است؛ خبری که البته واکنش های زیادی را هم در شبکه های اجتماعی به وجود آورده و حالا همه از آن صحبت می کنند. اساسا پای تکذیب هایی هم به میان خواهد آمد و ماجرای وقف به همین جا ختم نخواهد شد.
اما همین خبر بهانه ای شد تا درباره وضعیت دماوند و حال و روز آن حتی پیش از خبر وقفی که از صحت و سقمش خبر نداریم، بگوییم. این که وضعیت دماوند تا اینجای کار چطور بوده که حالا با یک وقف احتمالی به کجا خواهد رسید. سراشیبی است که انواع گیاهان در آن سبز می شوند. خصوصاً خاستگاه گیاهان دارویی و صنعتی است. کوه سنگی که در ارتفاع چهار هزار متر به بالاست، جزئی از میراث طبیعی کشور است و به ثبت هم رسیده است. من نمی دانم این خبری که این روزها درباره وقف شدن این قله منحصربه فرد و ملی پخش شده، چقدر درست است و هدف از آن چیست. اما همین خبر هم بهانه ای است برای پرداختن به این که حال دماوند قبل از این و حتی پیش از انتشار خبر درست یا غلط وقف شدن هم چندان مساعد نبود. دست درازی ها و بی مهری هایی که به این قله در این سال ها شده باعث شده تا خیلی از دوستداران طبیعت نگرانی دائمی درباره این قله داشته باشند.»
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «چند سال پیش یک کوهنورد انگلیسی میهمان من بود که با هم به دماوند رفتیم. چنان از دیدن این کوه شگفت زده شد که در توصیف آن می گفت اگر این قله در انگلستان بود، دولت از بخش مهمی از آن درآمدهای کشور را تامین می کرد. چیزی که می تواند تا این حد برای کشور ما محل درآمدزایی و محل رفت وآمد کوهنوردها و گردشگر ها باشد نه فقط بدون رسیدگی رها شده که حالا خبرهای نگران کننده ای از وضعیت آینده آن هم به گوش می رسد. یعنی نه فقط ما از ظرفیت های کوه دماوند برای درآمدزایی و جذب گردشگر استفاده نمی نماییم که با صعودهای گروهی غیراصولی و هجوم های سازمان یافته توسط برخی نهادها به این کوه آنرا برای علاقه مندان داخلی هم بلااستفاده می نماییم. در بعضی مواقع سال صعودهای چندهزارنفری و برنامه های وسیع گروهی در دماوند برگزار می گردد که پس از آن به سبب فضولات انسانی باقی مانده و بوی بدی که در طبیعت ایجاد می کنند، نمی توان یک ماه تا یک ماه ونیم به حوالی دماوند نزدیک شد.
این اتفاقات که قبل از این برای دماوند رخ داده این سؤال را به وجود می آورد که اولا کدام قسمت دماوند موقوفه اعلام شده و ثانیا هدف از موقوفه اعلام شدنش چیست؟ آیا مقرر است از کوه حفاظت نماییم یا مثلا مقرر است مثل ارتفاعات تهران در آن دست ببرند و ساخت وساز کنند؟ چون این اتفاق در ارتفاعات هزارو ۸۰۰ متری تهران رخ داده و اعتراضات ما هم به جایی نرسید. ساختن تأسیسات در ارتفاعات بالای هزارو ۸۰۰ متر از این جهت اشتباه است که به سبب درتماس بودن گیاهان با ابرها پوشش گیاهی منحصربه فردی ایجاد می شود. جنگل هایی که سبب بهبود حیات بشر در شهرها می شوند؛ چونکه برآورد شده هر هکتار از این جنگل های بالای هزارو ۸۰۰ متر هفت ونیم تن ریزگرد را مهار می کند. بدین جهت چنین تجربه هایی در تهران سبب می شود ما نگران تکرار چنین وضعیتی برای دماوند باشیم. نگران این باشیم که در آینده شاهد سبزشدن تأسیساتی در این ارتفاعات باشیم و پوشش گیاهی نابود شود.
آنچه در مجموع به نظر بنده می آید این است که کوه دماوند هم اکنون نیاز دارد تا از دستبرد بشر خلاص شود تا نسل های آینده ایران هم بتوانند از آن بهره ببرند. الان از شش معدن پوکه در دل دماوند روزی ۵۰۰ کامیون پوکه به شهرها اعزام می شود. اگر این مسئله ادامه پیدا کند که به نظرم ۷۰ هزار روز دیگر با این سطح از استخراج چنان بلایی بر سر دماوند می آید که همه حسرت آنرا خواهیم خورد. به هر حال ما همین الان هم کمر به نابودی دماوند بسته ایم و چون قدر آنرا نمی دانیم و آنرا ارج نمی نهیم، در حال از بین بردن آن هستیم.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب