مدیر گروه محیط زیستی بالویزانی ژینگه مطرح كرد
چالش كاشت 50 هزار بلوط
یك فعال محیط زیست از ایجاد یك چالش جهانی كاشت بلوط كه از راه آن بیشتر از ۵۰ هزار بذر بلوط را نشاء كرده اند، اطلاع داد.
به گزارش حیوان خانگی به نقل از مهر، رئوف آذری فعال محیط زیستی که میهمان برنامه «فرمول یک» با بود، اظهار داشت: متأسفانه زاگرس علیرغم همه مهربانی هایش در آتش نامهربانی می سوزد و مانند درخت های بلوطش در حال خشک شدن است. امروز اگر رسانه ها و همه کمک نکنند این زاگرسی که سال های سال سفره زندگی همه ما را خوش طعم کرده بود متأسفانه برچیده خواهد شد و در سال های آینده چیزی به اسم بلوط نخواهیم داشت. متأسفانه در آتش سوزی های سال جاری همانند سال قبل چهل هزار هکتار از جنگل های زاگرس سوخت، متخصصان و کارشناسان و دلسوزان این مملکت اخطار داده اند که سال جاری هم این اتفاق رخ خواهد داد و متأسفانه آن چیزی که اتفاقی که نباید رخ می داد رخ داد و در خرداد سال جاری به بعد هم آتش سوزی ها شروع شد. وی ادامه داد: آتش سوزی ها علل مختلفی دارد که مهمترین آن دلیل های طبیعی و انسانی است که البته مهمترین آن دلیل انسانی است. برای مثال توریستهایی که در طبیعت آتش درست می کنند و آنرا خاموش نمی کنند یا بطری شیشه های که استفاده می نمایند را در طبیعت رها می کنند که می توانند جرقه ای برای شروع آتش باشد و علل دیگری مانند مین های که در مناطق مرزی از زمان جنگ بجا مانده است و انفجار آن می تواند آتش سوزی ایجاد نماید. یا گلوله های آتشی که در مرز توسط نیروهای داخلی و یا خارجی شلیک می شود و علل مختلف دیگری که وجود دارد.آذری بیان نمود: جنگل های زاگرس در مناطق مرزی امتداد دارد، طبیعت مناطق مرزی یک طبیعت خشن است و امنیت بیشتر از جاهای دیگر در آن حاکم است و این دیدگاه امنیتی و ارتباطاتی که در آنجا ایجاد می شود و ارتباطات خویشاوندی که وجود داد، گاهی وقت ها به علت بسته شدن مرزها این ارتباطات و مبادلات امکان پذیر نمی گردد و مبنای می شود برای ایجاد درگیری و آسیب به جنگل های زاگرس است. وی توضیح داد: مسائل اقتصادی هم در این حوزه مؤثر است بخش زیادی از نیروهای انسانی در مناطق مرزی در حال کولبری هستند که کولبری یکی از پدیده ها و صدمه های جدی منطقه زاگرس است که اگر می توانستیم خردمندانه از این فضا و شرایط استفاده نماییم این سرمایه های انسانی به معابر مرزی نمی رفتند.آذری اضافه کرد: در آتش سوزی های اخیر ۷ نفر از شایستگان ما در زاگرس بخاطر دفاع از پایداری و استواری درخت های بلوط جان خویش را از دست دادند این بلوط ها در طول زمان در کنار مردمان زاگرس در همه شرایط سخت و نامهربانی های که در، آن منطقه بوده است وجود داشته اند و به مردم خدمت کردند. در زمان جنگ و حمله شیمیایی وقتی اکسیژن کم می شد بلوط ها بعنوان کپسول اکسیژن ساز به میدان آمدند و اکسیژنی که به خاطر بمب های شیمیایی کم شده بود را تأمین کردند. رودخانه زاب هم پرستار مردم شد و تاول هایی که به علت بمب شیمیایی بوجود آمده بود از بدن جانبازان شیمیایی پاک کرد. زاگرس در شرایط های مختلف به ما خدمت کرده است. اما حالا هم خود بچه های زاگرس و هم متولیان آن نتوانسته اند این مهربانی ها را پاسخ دهند و ما متأسفانه داریم تقاص این نامهربانی ها را می بینیم. وی اظهار داشت: مدیریت خردمندانه برای نه تنها زاگرس بلکه برای همه سرمایه ها نیاز هست، چه سرمایه های محیط زیستی، چه انسانی و حتی سرمایه های نمادین مانند درختهای بلوطی که داریم، نیاز است با فهم بموقع شرایطی که حالا حاکم بر زاگرس است را درک نماییم و بر اساس این درک برنامه ریزی نماییم برای نگهداری، بهداشت و احیای آن.آذری اضافه کرد: پدران و پدربزرگان ما این محیط و میراث را برای ما گذاشته و در اختیار ما قرار داده اند، اما ما برای نسل فردا چه برجای می گذاریم. در سال ۹۳ چالشی را به راه انداختیم بعنوان چالش جهانی بلوط که در آن چالش بیشتر از ۵۰ هزار بذر بلوط صلح و مهربانی را نشاء کردیم و به شهرها و مناطق مختلف زاگرس و کشور و حتی خارج از کشور بردیم. جنگل های زاگرس دو سوم منابع آبی این مملکت را تأمین می کند چونکه هر بلوط ۲۰۰ لیتر آب را ذخیره می نماید. این کنشگر محیط زیست در ادامه توضیح داد: گروهای مردمی و کوهنوردی و علاقمند به فعالیتهای محیط زیستی هستند که در کل جغرافیای زاگرس پرکار هستند و واکنش های به موقعی هم در آتش سوزی ها دارند. اما واقعیت این است که بخاطر وسعت زاگرس که ۶ میلیون هکتار جنگل است و داری مناطق صعب العبور، مرزی و مین گذاری شده است رسیدگی به این مناطق به شیوه زمینی، دستی و نیروهای زمینی و فیزیکی به تنهایی کافی نیست و غیر امکان دارد. مردمان زاگرس برای طبیعتشان جان می دهند اما واقعاً جان دادن هم نمی تواند در این شرایط زاگرس را نگه دارد ما باید بیشتر از این به فکر باشیم که از راه آسمان و ایجاد چند پایگاه در مناطق مختلف زاگرس به آن کمک نماییم. این پایگاه ها بتوانند نظارت، رصد و پایش پهپادی داشته باشند و هم در صورت رخداد آتش از طرق هوا بتوانند آنرا کنترل کنند. وی ضمن بیان اینکه نخستین آتش نشانی که در زاگرس جان خودش را داد تا بلوط ها پایدار بمانند پاسداری به نام احسان بود، بیان نمود: وی در منطقه باینگان در آتش بوزین، مرخیل و پاوه که سه عزیز دیگر هم جان دادند جان خویش را در طبقه اخلاص گذاشت. اگر این همدلی ها اتفاق بیفتد. اگر مردم و دولت در کنار هم قرار بگیرند. اگر مردم همدیگر را بفهمند. اگر مردم کنشگران را درک کنند و کنشگران با زبان مردم فهم و مسئول فهم صحبت کنند و وارد میدان شوند طبیعتاً اتفاقات خوبی در این جغرافیا خواهد افتاد. ما نیاز داریم که این همدلی ها اتفاق بیفتد. طبیعتاً کسی که فعال محیط زیست است و در حوزه محیط زیست فعالیت می کند و می خواهد محیط زیستش پایدار بماند، محیط زیست تحت هیچ شرایطی با سنگ انداختن به دیگران پایدار نخواهد ماند.آذری اظهار نمود: باید کاری نماییم که آنهایی که تبر بردست دارند و درختان بلوط را قطع می کنند و آتش بر دل درختان بلوط جنگل های زاگرس می زنند، به این اقناع برسند که این جنگل ها چقدر می تواند برای آنها مفید باشد. ما اگر این فهم را در میان مردمان بومی این منطقه ایجاد می کردیم که این بلوط ها چقدر می توانند برای آنها آورده مالی داشته باشد و آنها می توانستند در بعد اقتصادی به شکل مطلوبی از این درختان بلوط استفاده نمایند، طبیعتاً از نخستین مجموعه هایی بودند که از این بلوط ها نگهداری می کردند. در لرستان زمانی که قحطی رخ می دهد میوه بلوط را آرد می کردند و از آن نان درست می کردند تا از قحطی نجات یابند. کسی که می داند بلوط آنرا از قحطی نجات می دهد جانش را هم می دهد تا این بلوط ها از بین نرود. ما این فهم و ایجاد کردن این فهم را انتظار داریم که هم مسؤلان یک پله بیایند پایین و به مردم برسند، هم فعالان این پل را بین مسؤلان و مردم ایجاد نمایند تا اتفاقات خوبی در زاگرس رخ دهد. سال جاری شکر خدا اتفاقات خوبی افتاد این بود که مردم پای کار پای کار آمدند. می دیدم که یکی از نیروهای یگان حفاظتی با حقوق یک میلیونی روزی سه بار برای اطفای آتش می رفت و در آخر هم جانش را داد. وی تصریح کرد: بحث بیمه یگان حفاظتی و بحث بیمه فعالان محیط زیستی همه اینها می تواند کمک نماید تا فهم و همدلی اتفاق بیفتد. ما چطور می توانیم از این معادن طلا بهتر استفاده نماییم. این یک روش درست مدیریتی می طلبد. مسؤلان وظیفه شناسی هستند که من باید هر روز دست بوسشان بروم اما در کنار اینها مسئولانی داریم که درست کارگزاری نشده اند. مردم باید پای کار بیایند و مسؤلان به وظایفشان عمل کنند تا ژینایی وطن پابرجا بماند.
منبع: حیوان خانگی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب