خزان تابستانی چنارهای تهران
به گزارش حیوان خانگی خشک کردن ۱۳ درخت خیابان ولیعصر توسط مالک یک ساختمان با اینکه تاسف بار است اما نخستین بار نیست و آخرین بار هم نخواهد بود. مرگ خاموش درختان چه در شهر و چه در مناطق جنگلی، اتفاق جدیدی نیست، یک روز با سوزاندن ریشه ها و دیگر روز با بریدن و قطع کردن درختان رخ می نماید، درختانی که سرمایه های ملی و میراث طبیعی کشور هستند و خسارت آن با هیچ جریمه ریالی جبران پذیر نیست.
احمدرضا محرابیان دانشیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی در گفت و گو با ایسنا، درباره حفظ گونه های درختی در محدوده شهری، اظهار نمود: از دیرباز بین حفظ گونه های درختی و ایجاد ساختمان های جدید در اغلب مناطق شهرداری ها تعارض وجود داشته است. نکته مهمی که وجود دارد این است که تنها یک مولفه بوم شناختی در نابودی درختان تأثیر ندارند بلکه مجموعه ای از مولفه های بوم شناختی دراین زمینه ها موثرند.
وی اضافه کرد: خیلی از گونه ها متناسب با فضای اقلیمی شهر تهران نیستند و این یک چالش جدی است. طی سالیان گذشته در تهران درخت چنار کشت وسیعی داشته است. در گذشته تهران آب و هوایی پاک و شرایطی مناسب برای این گونه داشت و جمعیت و آلاینده های محیطی هم کمتر بودند ولی با گذشت زمان و تغییرات اقلیمی و تهران خشک تر و آلاینده های محیطی هم بیشتر شدند دیگر آن مطلوبیت زیست محیطی برای این گونه گیاهی وجود ندارد و این سبب شده است که خیلی از گونه ها مانند چنار توان خویش را جهت زندگی در این شهرها از دست دهند و از بین بروند.
شهرداری و سازمان حفاظت محیط زیست باید متولی محافظت از چنارها شوند به قول محرابیان، گونه های درختی قدیمی همچون چنار که در اغلب نقاط تهران همچون درکه، دربند، قیطریه و ولیعصر و سایر مناطق وجود دارد، میراث باستانی و فرهنگی ایران محسوب می شوند و احتیاج به مراقبت و محافظت جدی دارند. اما مراقبت از این گونه ها به سبب این که در اراضی شهری قرار دارند و این مناطق به صورت دائم درحال تغییرات کاربری از خانه های قدیمی با چنارهای قدمت دار به ساختمان های نوساز هستند بسیار دشوار است. مدیریت این گونه ها در گرو رضایت همه ذینفعان شامل مالکان و متولیان شهری است.
این دانشیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به این که قطع گونه های درختی و کهنسال و از بین بردن آنها به شیوه های مختلف همیشه وجود داشته است اظهار داشت: این نکته چالشی جدی است که مدیریت آن بسیار دشوار است؛ تأمین منافع مالکان اراضی حاوی درختان کهنسال جهت محافظت از این گونه ها بسیار ضرورت دارد. متاسفانه در خیلی از موارد مالکان اراضی حاوی این گونه ها به شیوه های مختلف درختان را خشک می کنند که مشمول به سابقه است و درفضاهای شهری بسیاری وجود دارد.
تهیه شناسنامه برای درختان باستانی
به گفته این دانشیار اکولوژی گیاهی دانشگاه شهید بهشتی در خیلی از کشورها درختان باستانی وجود دارد که برای هر کدام از درخت ها شناسنامه صادر و شماره گذاری شده است و تحت حمایت شهرداری ها و سازمان های محیط زیستی هستند. برای درختان تهران هم نخستین کاری که باید صورت گیرد تهیه شناسنامه برای تک تک درختان قدمت دار و شماره گذاری آنها است تا بر آنها نظارت شود.
بیشتر بخوانید خشک شدن ۱۰ درخت در خیابان ولیعصر(عج) شکایت شهرداری از مالکی که عمدا ۱۳ درخت خیابان ولیعصر را خشک کرد «نابودی» یک سرمایه عظیم با خشک کردن هر درخت
خزان تابستانی چنارهای تهران
این کارشناس گیاه شناسی همینطور بااشاره به خزان زودرس چنارهای تهران اظهار داشت: در سالهای اخیر چنارهای تهران گرفتار خزان زودرس شده اند چونکه چنار هم اکنون با همه مناطق اقلیمی تهران سازگار نیست. تغییرات اقلیمی، خشکی محیط، آلاینده های جوی و گرد و خاک هم باعث تشدید تنش های محیطی ضد گونه های گیاهی می شوند. بعنوان مثال درختی که در حالت عادی می توانست خشکسالی را تحمل کند دیگر توان تحمل این تنش را ندارد، چون که شدت تنش های دیگر سبب کاهش بردباری این گونه ها شده است.
وی سفارش کرد: باتوجه به شرایط اقلیمی موجود، تنش های محیط زیستی و شرایط و امکانات شهر باید گونه های مناسبی جایگزین شده و یا در سطح وسیع تر کشت شوند. گونه های بومی مانند انواع بادام وحشی، رز وحشی، داغداغان (درخت تا) و.. برپایه نوع منطقه وسازگاری به شرایط خاک شناختی و اقلیمی منطقه پیشنهاد می شوند.
تغییر الگوی کشت گیاهان تهران و کاشت گونه های کم آب بر
محرابیان در بخش دیگری از گفت وگوی خود یا ایسنا درباره امکان تغییر الگوی کشت گونه های گیاهی در استان تهران از گونه های پرآب بر همچون چمن به گونه های کم آبر هم اظهار نمود: در مقیاس وسیعی از سطح استان تهران چمن کشت شده است و به جهت اینکه بتوان آنها را با گونه های کم آبر جایگزین کرد باید هزینه بسیاری صرف شود. این امر در کوتاه مدت هزینه بالایی برای شهرداری دارد اما در بلندمدت از منفعت زیادی برخوردارست. باتوجه به شرایط خشکسالی، هزینه بسیار زیادی برای آبیاری چمن ها صرف می شود اما اگر گونه های کم آب بر که گیاهان خشکی پسند هستند جایگزین چمن شوند در بلندمدت از هزینه آب و هزینه نگهداری از آنها کم می شود ازاین رو آنها باید در برنامه ای جامع و متناسب با اقلیم شهری گونه های مناسب جایگزین و کشت شوند.
این دانشیار اکولوژی گیاهی در انتها با اشاره به این که تهران شهر وسیعی است و در نقاط مختلف شرایط اقلیمی متفاوتی دارد و نمی توان یک نسخه ثابت را برای کشت گونه های گیاهی در همه مناطق پیشنهاد نمود اشاره کرد: الگو گیری از محیط طبیعی، استفاده از گونه های بومی و توجه به شرایط بوم شناختی می توانند در مدیریت فضای سبز شهری موثر واقع شوند. بعنوان مثال گونه های بومی کم آبر و خشکی پسندی چون بعضی از انواع بلوط، رزوحشی و.. پیشنهاد می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب